Cukrzyca, choroba metaboliczna.

Jeszcze 50 lat temu jedynym lekarstwem, jakie medycyna miała do zaoferowania chorym na cukrzycę, była niemal głodowa dieta pozbawiona węglowodanów. W dzisiejszych czasach mogą oni żyć niemal normalnie, pracować, uprawiać sport.

 

To niezwykła choroba w Polsce cierpi na nią około 2 mln osób a drugie tyle nie wie, że choruje. To nietypowa choroba ponieważ organizm ginie z głodu wśród obfitości pożywienia, ponieważ brakuje mu hormonu niezbędnego do tego, by pobrać krążący we krwi zapas paliwa zwanego glukozą. Trzustka zawiera miliony wysp insulinowych, to najbardziej aktywny gruczoł trawienno-endokrynny. Mierzy ok. 15 cm i produkuje do 2 litrów soku trawiennego dziennie. Ponadto wytwarza dwa bardzo ważne hormony: insulinę i glukagon, które są niezbędne do przyswajania cukrów.

 

Cukrzyca do niedawna była uważana za chorobę ludzi starszych, jednak obecnie coraz częściej dotyka ona 30-, 40-latków a nawet dzieci. Jest ona przewlekłą chorobą metaboliczną, która pojawia się wtedy, gdy dochodzi do zaburzeń wytwarzania insuliny przez trzustkę lub gdy przyswajanie tego hormonu przez organizm jest nieprawidłowe. Cukrzyca jest uznawana za chorobę nieuleczalną, konieczne zatem jest zaakceptowanie jej i nauczenie się z nią funkcjonować. Życie z nią nie musi być przykre jednak trzeba przestrzegać ściśle wszystkich zaleceń lekarza diabetologa. Dotyczą one trybu życia, diety, a także dawkowania leków i dyscypliny w samodzielnym mierzeniu poziomu cukru we krwi. W zaakceptowaniu tego schorzenia pomaga zrozumienie na czym polega mechanizm trawienia i czemu służy insulina.

 

Jeśli insuliny brakuje mamy do czynienia z cukrzyca typu 1 wynikającą z bezwzględnego braku insuliny. Natomiast kiedy komórki stają się niewrażliwe na działanie insuliny co dzieje się w cukrzycy typu 2 wynikającej ze złego działania insuliny. Według Światowej Organizacji Zdrowia do 2030r. na cukrzycę zachoruje ponad 360mln ludzi to 5-6% społeczeństwa. Aktualnie w Polsce choroba ta dotyka 4% społeczeństwa, z czego połowa nie jest tego świadoma. Dlatego głównym wyzwaniem i celem dla lekarzy, służby zdrowia i całego społeczeństwa jest profilaktyka i wczesne rozpoznawanie cukrzycy, głównie u osób z grupy ryzyka. Aby utrzymać prawidłowy poziom insuliny chory musi koniecznie poznać swoje codzienne zapotrzebowanie energetyczne. Zależy ono od stylu życia, rodzaju wykonywanej pracy, płci, kondycji fizycznej, To pozwoli dietetykowi oraz lekarzowi ustalić ilość węglowodanów, białek i tłuszczy zawartych w pożywieniu. Ustalenie zapotrzebowania energetycznego oraz ułożenie odpowiedniej diety jest podstawą do zdrowego funkcjonowania chorego na cukrzycę.